Nederlandse kunstaas meesters.

Hoe twee beginnende muskie-vissers uit Nederland een bootlading vis vingen en een compleet nieuwe kijk op muskie-vissen brachten.

Er zijn weinig dingen in de muskie-visserij die Charlene Snow verrassen, de algemeen manager van Eagle Lake Island Lodge in het hart van Sunset Country in het noordwesten van Ontario, Canada. Ze heeft in de loop der jaren alles gezien, maar toen twee gasten uit Nederland vorige september arriveerden en meteen begonnen met het vangen van forse muskies, gaf ze toe dat ze rechtop ging zitten en aandachtig begon te kijken. Muskies zijn immers de legendarische vissen van 10.000 worpen, en het Nederlandse duo had er nog nooit een gezien, laat staan gevangen. Tegen het einde van hun 10-daagse verblijf aan Eagle Lake hadden ze acht muskies gevangen met een lengte tot 50 inch (127cm), samen met meerdere imposante snoeken. Nog indrukwekkender was dat ze alle muskies vingen tijdens het binnendraaien, niet één werd gehaakt tijdens de figure 8 beweging. Normaal volgt de muskie het kunstaas en valt pas aan als je het aas een figure 8 voor de boot laat draaien. Ze deden duidelijk iets heel anders en maakten het er daarbij net iets te gemakkelijk voor het oog. Na het lezen van Snow's dagelijkse Facebook-berichten over de indrukwekkende vangsten van het duo, moest ik gewoon meer weten. Ze bracht me in contact met de vissers, Arjan Biemond en Sybe Mellema. Hier is hoe hij en zijn partner te werk gingen bij het vissen op een meer dat ze nog nooit hadden bezocht, voor een vissoort die ze nog nooit hadden gezien. Leer van hun ervaring en je volgende muskie-uitje zal zeker een succes zijn.

#1 BESTUDEER HET WATER

"Eagle Lake is zo adembenemend mooi," zegt Biemond, afkomstig uit de marinestad Den Helder in Nederland. "De diversiteit aan diepte, bodemsamenstelling en groei van waterplanten gaf ons zoveel mogelijkheden om verschillende kunstaas en technieken te proberen." Dus in plaats van overweldigd te raken door het volledig andere habitat, omarmde het duo de uitdaging. En ze wilden niet alleen hun geluk beproeven met lokaal kunstaas en tactieken, ze wilden ook zien hoe hetzelfde visgerei dat ze thuis voor snoek gebruikten het zou doen in Canada. In het bijzonder wilden ze trollen met plugjes en hybride jerkbaits van Sybe Baits, een hengelsportmerk dat Mellema zelf bezit en in Europa verkoopt. Het beluisteren van Biemond terwijl hij de aanzienlijke verschillen tussen de Canadese en Nederlandse wateren beschrijft, maakt het des te indrukwekkender dat het duo in zo'n korte tijd een winnend plan heeft kunnen opstellen. "We hebben geen muskies in Nederland. Onze top roofvis is de snoek," zegt hij. "Onze wateren zijn ook troebel met veel minder zichtbaarheid, dus de vis heeft slechts enkele seconden om te beslissen of ze je aas willen eten. Het ontbreken van rotsen in onze meren betekent ook dat we met veel lichter materiaal kunnen vissen." Volgens Biemond vangen ze hun grootste snoeken - langer dan 50 inch - in open water naast structuren. "Onze meren zijn meestal ondiep, dus trollen we langs de hellingen van de waterwegen die worden gebruikt door commerciële en plezier vaartuigen. Onze kanalen hebben ook niet veel extreme diepte verschillen, dus we werpen alleen kunstaas rond bruggen, sluizen en waterplantbedden." Inderdaad, een heel andere omgeving.

#2 WIJS PRODUCTIEVE LOCATIES AAN

De slimme zet van het Nederlandse duo was om een lokale gids in te huren voor hun eerste dag om een gevoel voor het meer te krijgen en te leren over de soorten structuren en dekking die doorgaans muskies herbergen. elaas was het vissen slecht vanwege een koudefront dat de activiteit stillegde. In plaats van ontmoedigd te raken, zegt Biemond echter dat hij werd opgevrolijkt door te leren over de soorten plekken waar hij tijdens de rest van de reis naar moest zoeken. Dus elke ochtend daarna trolden hij en Mellema (hierboven) een ander deel van het meer met hun geliefde Nederlandse plugjes om de kenmerken te lokaliseren. Op de eerste ochtend dachten ze dat ze het "raadsel" hadden opgelost toen ze een 43-inch snoek en een 45-inch muskie vingen tijdens hun eerste twee uur trollen. "Ik herinner me dat ik tegen Sybe zei: 'Wow, dit is makkelijk. Waar gaat die onzin van 10.000 worpen over?'" zegt hij, lachend. "Natuurlijk had ik het mis, en ons initiële trollingsucces was van korte duur. Trolling stopte gewoon met het produceren van grote vissen." Toch gingen ze door met het bevissen van water en het verkennen, waardoor ze subtiele rotsformaties en waterplantbedden naast water van meer dan 20 voet diep konden lokaliseren. Daarna keerden ze in de middag terug en wierpen ze de hybride jerkbaits van Sybe Baits rond de meest veelbelovende plekken. Na vier dagen hadden ze een behoorlijk aantal productieve locaties geïdentificeerd, waar ze zelden andere vissers zagen.

#3 PROBEER IETS ANDERS

Als je de indruk begint te krijgen dat Biemond naar een ander drumstel marcheert, wacht dan tot je hoort over de hengels, molens, lijnen en kunstaas dat hij en Mellema gebruikten om hun vis te vangen. Zoals de meeste vissers die op weg zijn naar een muskie-bestemming van topklasse, besteedde hij uren online aan het onderzoeken en kopen van traditioneel muskie-materiaal. Maar toen het tijd was om het kunstaas te gebruiken, vond hij de meeste ervan te groot, omvangrijk en te zwaar bedraad, met haken die veel te sterk waren naar zijn zin. "Toen ik me voorbereidde op de reis, kocht ik twee muskierods zodat ik 12-ounce zacht kunstaas kon werpen - ik heb ze vijf minuten gebruikt," zegt hij. "Het is gewoon niets voor mij. Vissen hoort aangenaam te zijn, maar grote zacht kunstaas werpen en enorme plugen trollen vereist zwaar materiaal. Hetzelfde geldt voor bucktails. Ik weet dat vissers ze gebruiken om veel vis naar de boot te halen, maar ik vind het saai en vermoeiend om de hele dag een kunstaas te werpen met een constante inhaalsnelheid en dan elke worp af te sluiten met een figure eight (achtcijferige beweging)." Mellema en Biemond hadden ook een openbaring na het kijken en luisteren naar hun gids op de eerste dag, en het vergelijken van notities met andere gasten in het resort. Ze bedachten dat de beste manier om muskies tot bijten aan te zetten, was door plotselinge snelle en onregelmatige bewegingen te maken. Dus begonnen ze 's middags te vissen met dezelfde opstelling die hij in Nederland gebruikte om trofeesnoeken te verschalken: een drie-ounce hengel gekoppeld aan een snelle molen met een verhouding van 7:1 en voorzien van 40-ponds gevlochten lijn, en bescheiden 2½- en drie-ounce Sybe hybride jerkbaits. "Met grote traditionele zacht muskie-kunstaas en grote spinners versierd met flashabou, moet je hard aanslaan om de haak te zetten," zegt Biemond. "Dat hoef je niet te doen met hybride jerkbaits." Je kunt ze in plaats daarvan ver gooien, en omdat ze veel dunnere Gamakatsu 13B-dreggen hebben, legt hij uit, is het niet moeilijk om een goede aanslag te krijgen. "Het is zo eenvoudig om een muskie te haken zodra hij er zijn kaken omheen sluit." En omdat je met de hybride jerkbaits een snelle, onregelmatige actie kunt geven, merkt Biemond op, volgen de vissen ze niet. In plaats daarvan bijten ze of laten ze ze met rust. Elke muskie die ze op Eagle Lake vingen, sloeg tijdens het binnenhalen, ver weg van de boot aan. Bovendien kon hij snel binnendraaien en hoefde hij nooit een figure eight te maken, wat betekende dat ze veel meer water konden bestrijken en actieve vissen in een veel kortere tijd konden vangen.

#4 VERIFIEER DE RESULTATEN

Voor een Canadese kijk op de prestaties van de Nederlandse vissers vroeg ik Snow naar de korte ochtend die ze met de vissers doorbracht. "Ik werd verliefd op de kunstaas van Sybe," zegt ze, en merkt op dat de visser haar enkele van zijn kunstaasjes cadeau heeft gedaan. "Ze zijn zo mooi dat ik eigenlijk twijfelde om ze in het water te leggen. Maar Sybe zei dat ze bedoeld zijn om mee te vissen, niet om aan de muur te hangen." Snow nam het paar mee naar een paar plekken dicht bij het kamp en Biemond ving bijna onmiddellijk een mooie muskie. "De kunstaasjes die ze gebruiken zijn extreem wiebelig, en ik denk dat de snelle, dartelende beweging verklaart waarom ze al hun vissen verweg van de boot vingen," zegt ze, bevestigend dat het duo nooit een figure eight voor de boot hoefde te maken. "De actie van hun kunstaasjes deed me denken aan een Believer, maar ze presenteerden ze zoals je de de suick vist, waarbij het kunstaas de zijwaartse beweging uitvoerde." Het andere dat Snow verraste, was hoe Biemond en Mellema nooit gebruik maakten van de boeg-gemonteerde elektrische trollingmotor van hun boot. In plaats daarvan vertrouwden ze op de brandstof motor om ofwel achteruit te trollen of snel vooruit te gaan terwijl ze wierpen. Wat betreft hun materiaal, zei Snow dat ze onder de indruk was van Biemond's korte, superlichte hengel, die ze zelf uitprobeerde. "Het was geweldig," zegt ze. "Het was zoveel gemakkelijker om te werpen."

#5 PAS DE LESSEN TOE

Er zijn zoveel belangrijke lessen te trekken uit de muskie-meesterschap van het Nederlandse duo dat het moeilijk is om te weten waar te beginnen. Het meest voor de hand liggende, althans voor mij, is het besef dat op de meeste wateren vissen dagelijks worden bestookt met dezelfde stabiele reeks aas en kunstaas - vaak in dezelfde kleuren - waardoor muskies snel leren om ze te vermijden. Dus telkens als je een van de eerste vissers kunt zijn die vissen met nieuw aas doe dit dan. Kunstaas, tactieken of technieken laten zien die ze nog nooit eerder hebben gezien werkt super. Het duo liet ook zien dat het eigenlijk een groot voordeel kan zijn als je op een onbekend meer vist. Dat komt omdat je minder geneigd bent om populaire plekken of plekken die in het verleden succesvol zijn geweest te bevissen en in plaats daarvan allemaal nieuwe visrijke gebieden kunt vinden. Net zoals ze elke ochtend een ander deel van het meer afstruinden om vis te vangen, hielden ze ook een oogje in het zeil voor subtiele bodemkenmerken, die ze 's middags zorgvuldig zouden uitpluizen met hun hybride jerkbaits. Muskievissers zijn geobsedeerd door groter kunstaas, maar Biemond gaf een masterclass in het werpen van zijn kleinere aanbiedingen. Kortom, zijn bescheiden, hapklare jerkbaits leverden meer vis op omdat hij ze veel sneller en onvoorspelbaarder kon binnenhalen. Maar bovenal heeft hij opnieuw aangetoond dat na dieptecontrole, de snelheidscontrole het belangrijkste onderdeel van de presentatie is. Tot slot, en ik kan dit niet genoeg benadrukken, vis altijd naar je sterke punten. Je kunt bijvoorbeeld horen dat dubbelbladige bucktails het beste werken op het meer waar je vist. Als je echter, zoals Mellema, meer vertrouwen en vaardigheid hebt in het werpen van een jerkbait, is dat waarschijnlijk je beste optie. En op dat punt zal ik hem het laatste woord geven. "Ik heb veel nieuwe muskus-aas en technieken geprobeerd om te begrijpen waarom ze werden gebruikt en hoe ze moesten worden gepresenteerd", zegt hij. "Ik probeerde te begrijpen waarom ze succesvol waren. Daarna nam ik die kennis en paste mijn normale visstijl aan." En gezien zijn succes werkte die strategie zeker." "DUTCH TREATS" "Er zijn genoeg crankbaits ontworpen om roofvissen te vangen", zegt de Nederlandse visser Arjan Biemond. "En ze werken allemaal. Maar er zijn er maar een paar die er echt uitspringen. Ik gebruik drie trollaasjes die alles ver overtreffen." Twee van die kunstaasjes worden geproduceerd door het Nederlandse Sybe Baits, eigendom van Biemonds vismaatje Sybe Mellema. Hoewel de kunstaasjes zijn ontworpen voor Europese snoekvisserij, hebben ze ze vorige zomer met succes gebruikt bij het vissen op roofvis in het noordwesten van het Canadese Eagle Lake.

Ten eerste is er de De Spok (hierboven), die lijkt op de Li'l Ernie van Musky Mania, maar die heel anders vist. "Hij is extreem drijfvermogen, dus als je aan het trollen bent en een bocht maakt, stijgt hij snel omhoog en lokt aanbeten uit", legt hij uit. "Hij overtreft de meeste andere aasjes met drie op één. Het is mijn favoriete trollaas, dus ik heb er altijd minstens één aan mijn hengel geknoopt."

"Verder van Sybe Baits is er de De Schurk (hierboven), Volgens Biemond maakt Sybe Baits elk kunstaas met de hand en airbrusht het. "We gaven er een aan onze gids op de eerste dag omdat hij van de actie hield, en hij vertelde ons later dat hij er op een dag vier muskies mee omhoog had gebracht." Wat betreft het werpen, komen Biemonds topkeuzes opnieuw van Sybe Baits, in dit geval hybride jerkbaits. Een kruising tussen een glider en een duikende jerkkbait, ze hebben een duidelijke wiebelende of ongecontroleerde beweging bij het binnendraaien.

Om muskies op Eagle Lake te foppen, zegt Biemond dat hij vertrouwde op zijn drie favorieten: de Striker, Flat Sybride en Sybe Boy. "Gewicht is ingebouwd in elk kunstaas, om zijn wiebel te verbeteren", zegt hij. "Ik heb Strikers (hierboven) die neutraal drijven en andere die langzaam zinken. Normaal gesproken gaan ze vier tot zes voet ( 2 meter) onder op een snelle inhaalactie, maar als ik dieper wil vissen, wacht ik gewoon een paar seconden langer voordat ik mijn inhaalactie begin. Ongeacht het model, het belangrijkste kenmerk van deze kunstaasjes is dat je een onregelmatige beweging kunt overbrengen, wanneer je ze inhaalt bij de hoge snelheden waarmee we visten." Wat ik zo intrigerend vond bij het luisteren naar Biemond die de aantrekkings- en triggerende eigenschappen van zijn hybride jerkbaits uitlegde, is hun schijnbare vermogen om naar het midden te zoeken. Het gelijkmatige, ritmische kloppen van de meeste muskieaasjes is de reden dat de vissen hun neuzen richtig de aasjes zetten. Muskiesvissers geloven graag dat de vissen zo slim zijn dat ze op zoek zijn naar gebreken. Maar in werkelijkheid zoeken ze naar positieve signalen om aan te geven dat het aasje de moeite van het eten waard is. Daarom lokken vissers zoveel aanbeten uit met de daaropvolgende figure eight beweging, waardoor de kunstaasjes er levendiger uitzien. Kunstaas dat naar het midden zoekt, gedraagt zich op natuurlijke en ongecontroleerde wijze gedurende de hele inhaalactie of troll. Ze bewegen naar links, rechts, omhoog en omlaag op talloze manieren en drijven muskies tot waanzin. Dat is een eigenschap waar muskie vissers altijd naar op zoek zijn in hun kunstaas. Het is een volledig willekeurige en ongecontroleerde actie, waarbij het kunstaas naar de ene kant afwijkt en gek waggelt, weer terugkeert naar een rechte koers en dan naar de andere kant afwijkt en op dezelfde manier gek wordt. Of een kunstaas die felbegeerde eigenschap heeft, of niet. Er bestaat geen twijfel dat de Nederlandse hybride jerkbaits het hebben. Voor meer informatie over Sybe Baits, ga naar www.jerkbaitkopen.nl. De website is in het Nederlands.